کاغذ اسکناس باطله که یکی از کاغذهای اسنادی مقاوم در حالت تر محسوب می شود، به همراه انواع کاغذهای چک، سفته و چک های مسافرتی، سالانه بیش از 1000 تن در کشور قابل دستیابی است. تحقیق در زمینه بازیافت این کاغذها، علاوه بر آشکارسازی پیچیدگی های بازیافت این نوع کاغذها، می تواند راهگشای بازیافت انواع مختلف کاغذهای مقاوم در حالت تر باشد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که تهیه خمیر به روش های معمول از این کاغذ ممکن نیست و بازیافت کاغذ اسکناس به یک مرحله پیش تیمار اسیدی در pH=3 به مدت 4 ساعت و در دمای محیط و سپس یک مرحله تیمار اسیدی در pH=3 و در دمای 95 درجه سانتیگراد به مدت 1.5 ساعت نیاز دارد. بازده خمیر غربال شده حاصله حدود 67 درصد و مقدار اسید مصرفی 1 درصد کاغذ باطله مصرفی تعیین شد. انجام جوهرزدایی روی خمیر حاصل از تیمار اسیدی نشان داد که تغییری در شفافیت خمیر ایجاد نمی شود که نشان دهنده عدم هیدرولیز و جداشدن جوهر از سطح الیاف است. تیمار قلیایی روی خمیر حاصل از تیمار اسیدی موجب هیدرولیز جوهر شد، به طوری که با تیمار قلیایی با 3 درصد سود سوزآور نسبت به وزن الیاف در دمای 95 درجه سانتیگراد به مدت 2 ساعت و شست و شوی معمولی خمیر با آب موجب افزایش شفافیت خمیر از 57 درصد به 75 درصد شد.

این تحقیق با هدف بررسی ویژگی های دی الکتریک خمیرکاغذهای رنگبری نشده سودای باگاس و کرافت الیاف بلند و مخلوطی از این دو خمیرکاغذ انجام شد. برای این منظور بعد از تنظیم درجه روانی خمیرکاغذها در دو سطح400±25 ml  و 200±25 ml، کاغذهای دست ساز با وزن پایه 60 g/m2 ساخته و تا رسیدن به رطوبت حدود صفر خشک شدند. فرایند آغشته سازی با روغن معدنی تحت خلا و در دمای معین انجام شد. سپس خواص دی الکتریک کاغذهای آغشته به روغن شامل ظرفیت، مقاومت عایق، ثابت دی الکتریک و تانژانت تلفات اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که پالایش اثر افزایشی بر خواص دی الکتریک به خصوص ظرفیت دارد. از طرفی آغشته سازی با روغن معدنی هم سبب افزایش خواص دی الکتریک کاغذها گردید. طبق نتایج اولیه به دست آمده خمیرکاغذهای باگاس و همین طور مخلوط آن با خمیرکاغذ کرافت (کرافت 20% و سودای باگاس 80%) را مشروط بر گذراندن موفقیت آمیز آزمون های پیری می توان به عنوان جایگزین مناسبی برای خمیرکاغذ کرافت جهت ساخت کاغذ دی الکتریک به کار برد.

جو (Hordeum vulgare L.) یک گیاه مدل برای پژوهش های ژنتیکی و فیزیولوژیکی بوده و سازگاری بالایی به شرایط مختلف نشان می دهد. تنش خشکی در مرحله گیاهچه ای باعث جلوگیری از استقرار مناسب گیاه می شود. می توان از صفات مورفولوژیک و فیزیولوژیک برای گروه بندی ژنوتیپ های مقاوم و حساس استفاده کرد. هدف این آزمایش شناسایی ژنوتیپ های مقاوم و حساس به تنش اسمزی از بین 9 ژنوتیپ جو ایرانی و اروپایی بود. از پلی اتیلن گلیکول (PEG) برای شبیه سازی شرایط تنش در اتاقک رشد استفاده شد و ژنوتیپ ها در دو شرایط تنش و بدون تنش کشت شدند. پژمردگی برگ در فاصله های زمانی 3، 6، 9 و 12 روز پس از آغاز تنش یادداشت شد. محتوای نسبی آب برگ (RWC) و تعدادی از صفات مورفولوژیک به ترتیب 7 و 14 روز پس از آغاز تنش اندازه گیری شدند. تفاوت بسیار معنی داری بین دو شرایط تنش و بدون تنش و بین ژنوتیپ ها مشاهده شد. برای همه صفات بجز سطح زیر منحنی پیشرفت درصد پژمردگی، ضریب حساسیت محاسبه شد. از بین ژنوتیپ های مورد بررسی در این آزمایش دو ژنوتیپ نیوتانس و ارکتوم به ترتیب جز حساس ترین ژنوتیپ ها و ژنوتیپ های Dari-83-6 و L.527 به ترتیب به عنوان مقاوم ترین ژنوتیپ ها در مرحله گیاهچه شناسایی شدند. ژنوتیپ EC-79-10 اگرچه از نظر صفات مورفولوژیک گیاهچه در گروه ژنوتیپ های مقاوم جای می گیرد، اما در پایان آزمایش، درصد پژمردگی آن به طور معنی داری از ژنوتیپ های مقاوم فاصله داشته و نیمه حساس است.

شرایط استاندارد صنعتی (چوب و کاغذ مازندران) و خمیر DIP مخلوط کاغذ باطله اداری به روش شناورسازی تهیه شد. بعد از رساندن درجه روانی خمیرهای کاغذ یاد شده به حدود 300، از آن ها در اختلاط با خمیر الیاف بلند وارداتی کاغذهای دست ساز ساخته شد و ویژگی های فیزیکی، مکانیکی و نوری آن ها اندازه گیری شدند. نتایج به دست آمده نشان داد که با افزایش سهم خمیر DIP کاغذهای باطله اداری در مخلوط خمیرها، ویژگی های نوری کاغذ ها بهبودیافته ولی ویژگی های مقاومتی اندکی کاهش نشان دادند. امتیازدهی تیمارهای آزمایشی براساس محاسبه های نرمال سازی نشان داد که کاغذ شامل 80 درصد خمیر CMP سپیدار، 15 درصد خمیر مرکب زدایی شده و 5 درصد خمیر الیاف بلند وارداتی دارای بالاترین رتبه و به عبارت دیگر، بهترین شرایط از نظر مجموع ویژگی های کاغذ است و بنابراین استفاده از خمیر DIP مخلوط کاغذهای باطله اداری تا حد 15 درصد در اختلاط با خمیرکاغذ CMP گونه سپیدار به همراه مقدار کمی خمیر الیاف بلند وارداتی منجر به تولید کاغذ روزنامه مناسب شده و توصیه می شود.

این تحقیق با هدف بهینه سازی مصرف نشاسته کاتیونی برای بهبود ویژگی های مکانیکی خمیر کاغذهای حاصل از ترکیب خمیر کارتن بازیافتی (OCC) و خمیر نیمه شیمیایی سولفیت خنثی (NSSC) دست اول انجام پذیرفت. خمیرهای NSSC و OCC با نسبت های 20.80، 30.70، 40.60 با یکدیگر مخلوط شدند. نشاسته کاتیونی در مقادیر مختلف 0.5، 1.25، 2 و 3 درصد استفاده شد. ویژگی های مکانیکی کاغذهای حاصل بر پایه استاندارد تاپی اندازه گیری شد. نتایج حاصل از روش امتیازدهی بر اساس محاسبه معادله های نرمال سازی نشان داد که تیمار C4 با 60 درصد خمیر NSSC و 40 درصد خمیر OCC با مقدار 3 درصد نشاسته از نظر مجموع ویژگی های مکانیکی بهترین تیمار می باشد. همچنین با افزایش سهم OCC در مخلوط خمیرها، مقادیر مقاومت به کشش، پاره شدن و ترکیدن کاغذهای حاصل افزایش ولی مقادیر مقاومت کنکورای لایه کنگره ای و لهیدگی در حالت حلقه کاهش یافت. به طور کلی با افزایش میزان مصرف نشاسته کاتیونی، مقاومت های مکانیکی کاغذ افزایش یافت و بهترین میزان مصرف آن در سطح 3 درصد تعیین شد.

ریزه الیاف سلولزی و نرمه ها اجزئی مهمی از الیاف کاغذسازی محسوب می شوند که می توانند تأثیرات قابل توجه بر فرآیند تولید و کیفیت فرآورده نهایی داشته باشند. در این تحقیق، ویژگی های نرمه الیاف سه نوع خمیرکاغذ شامل کرافت، شیمیایی مکانیکی (CMP) و خمیرکاغذ بازیافتی (OCC) مورد بررسی قرار گرفت. مقادیر موردنیاز نرمه با استفاده از دستگاه کوبنده والی (Valley beater) تهیه شدند. سپس نرمه ها با استفاده از دستگاه زه کش دینامیکی (DDJ) در سه دسته نرمه های عبوری از مش 100 و باقی مانده روی مش 200 (P100/R200)، نرمه های عبوری از مش 200 و باقی مانده روی مش 325 (P200/R325) و نرمه های عبوری از مش 325 (P325) کلاسه بندی شدند. ویژگی های نرمه شامل: اندازه ابعادی، حجم ویژه هیدرودینامیکی، بار کلوئیدی، قلیائیت، کدورت، ویسکوزیته و سطح ویژه بررسی شدند. نتایج نشان داد که pH نرمه های سلولزی خمیرکاغذ با کوچک تر شدن ابعاد، بیشتر به سمت قلیایی شدن میل می کند و بار کلوئیدی سه نوع نرمه، به ویژه در نرمه های عبوری از مش 200 و باقی مانده روی مش 325 رفتار متفاوت با سایر کلاسه های خود نشان دادند به طوری که روند تغییرات آن معکوس ویسکوزیته می باشد. حجم ویژه هیدرودینامیکی با اندازه ابعادی و همچنین نسبت ابعادی تطابق دارد و کمترین مقدار آن مربوط به نرمه های خمیرکاغذ بازیافتی می باشد. میزان کدورت نیز با اندازه ذرات و میزان پخش همگن و همچنین با سطح ویژه نرمه ها ارتباط مستقیم دارد. نتایج این ویژگی در نرمه های عبوری از مش 200 خمیر کاغذ بازیافتی رفتاری متفاوت نسبت به سایر گروه ها را نشان داد.

خمیر رنگبری شده سودای باگاس به عنوان الیاف غیرچوبی و خمیر جوهرزدائی شده کاغذهای باطله مخلوط اداری (DIP) به عنوان الیاف بازیافتی، در محیط قلیایی و با استفاده از مونوکلرو استیک اسید (MCA) به عنوان عامل اتری ساز و تحت شرایط مشخصی، کربوکسی متیل دار شدند. ترکیب شیمیایی خمیرها مشتمل بر میزان آلفاسلولز، همی سلولز، لیگنین، مواد استخراجی و خاکستر، ظرفیت نگهداری آب، گرانروی ذاتی، میزان گروه های کربوکسیل و pH تعیین گردید. میزان آلفاسلولز به عنوان مهمترین ویژگی مشتق سازی در خمیر 84.66% DIP و در خمیر باگاس %71.33 و ترکیبات غیرپلی ساکاریدی (شامل لیگنین، مواد استخراجی و خاکستر) در خمیر DIP %92.5 و در خمیر باگاس %2.36 اندازه گیری شد. کربوکسی متیل دار کردن سلولز انجام و درجه جایگزینی (DS)، گرانروی، خلوص، pH و بازده CMC تولیدی نیز تعیین و وابسته به منشا خمیر سلولزی تشخیص داده شد. ویسکوزیته و خلوص CMC تولیدی از خمیر DIP به ترتیب981 سانتی پوآز و 93%) بیشتر از CMC تولیدی از خمیر باگاس (به ترتیب 680 سانتی پوآز و %87.33) اندازه گیری شد که به میزان بالاتر آلفاسلولز آن نسبت داده شد. در حالیکه بازده و DS در CMC تولیدی از خمیر باگاس (به ترتیب %168.8 و 0.57) در مقایسه با CMC تولیدی از خمیر DIP (به ترتیب %155 و 0.45) بالاتر ارزیابی گردید، که از درجه کریستالیته و جرم مولکولی پائین تر ترکیبات باگاس نشات می گیرد و منجر به ورود و جایگزین شدن بیشتر گروه های کربوکسیلی می گردد. در مجموع، منابع خمیرهای سلولزی بومی می توانند به عنوان گزینه های ممکن و در دسترس برای تولید مشتقات سلولزی مدنظر قرارگرفته و منجر به حل مشکلات ناشی از کمبود منابع الیاف گردد.

در این تحقیق، از انباشت خرده چوب های ممرز و راش کارخانه چوب و کاغذ مازندران، مقداری خرده چوب به صورت کاملا تصادفی انتخاب شد و خمیر CMP با بازده 85 درصد و به طور جداگانه از دو گونه ممرز و راش تهیه گرد ید. خمیرهای CMP تهیه شده، به صورت جداگانه با DTPA و بدون  DTPAو با پروکسید هیدروژن و دی تیونیت سدیم رنگبری شدند و از آنها کاغذ دست ساز با گرماژ 60gr/m2 تهیه گردید. سپس بر روی تعدادی از کاغذهای دست ساز محلول 0.5 درصد DTPA به صورت اسپری پاشیده شد. کلیه کاغذهای مذکور، به صورت جداگانه و در زمان های صفر،10، 20، 30 و 40 ساعت و در دمای 105˚C در داخل اتوو، کهنه سازی حرارتی شدند و خواص نوری آنها قبل و بعد از کهنه سازی، طبق آزمون های استاندارد TAPPI اندازه گیری و مقایسه گردید. نتایج این تحقیق نشان داد که در طی کهنه سازی حرارتی از صفر تا 40 ساعت، برخی از خواص نوری کاغذ، از جمله زردی، نسبت K.S، عدد PC، ضریب جذب و فاکتور a* افزایش و روشنی و سبزی کاهش می یابد. این تغییرات از صفر تا 15 ساعت محسوس تر است. همچنین، در بین تیمارهای مختلف، تیمار اسپری DTPA در کهنه سازی طولانی مدت و استفاده از دی تیونیت سدیم و پروکسید هیدروژن در کهنه سازی کوتاه مدت، تاثیر و اهمیت زیادی در پایداری روشنی و کاهش برگشت رنگ کاغذ و در نتیجه افزایش دوام آن در برابر تخریب حرارتی دارند. همچنین، گونه ممرز مناسب تر از گونه راش می باشد.

این تحقیق با هدف بررسی تاثیر استفاده از خمیرکاغذ مرکب زدایی شده مخلوط کاغذهای باطله اداری (MOW) بر ویژگی های خمیرکاغذ APMP ساقه پنبه انجام گرفت. به این منظور خمیرکاغذهای APMP با استفاده از عوامل کی لیت ساز نظیر سیلیکات سدیم و DTPA (نمونه شاهد) و بدون استفاده از این ترکیبات از خرده های ساقه پنبه بدون پوست در دو مرحله با نسبت مایع خمیرسازی به ماده اولیه 1: 6، زمان 20 دقیقه و درجه حرارت 70°C در مرحله اول، زمان 60 دقیقه و درجه حرارت 75°C در مرحله دوم تهیه شدند. علاوه بر این خمیر کاغذهای حاصل از مخلوط کاغذهای باطله اداری که با روش متداول شناورسازی مرکب زدایی شدند، تهیه شده و تا رسیدن به درجه روانی حدود 300 ml CSF پالایش شدند. از خمیرکاغذهای شاهد، بدون استفاده از عوامل کی لیت ساز، خمیرکاغذ مرکب زدایی شده مخلوط کاغذهای باطله اداری و همچنین اختلاط 10% و 20% آن با APMP شاهد کاغذهای دست ساز ساخته شد. ویژگی های فیزیکی و مکانیکی کاغذها بر اساس استانداردهای تاپی تعیین گردید. بیشترین مقادیر دانسیته، درجه روشنی و ویژگی های مقاومتی مربوط به خمیرکاغذ مرکب زدایی شدهMOW  و کمترین مقادیر مربوط به خمیرکاغذ APMP بدون عوامل کی لیت ساز بود و از بین کاغذهای اختلاطی نیز خمیرکاغذ  APMPحاوی 20% خمیر مرکب زدایی شده MOW بیشترین مقادیر دانسیته، درجه روشنی، شاخص مقاومت به ترکیدن و پاره شدن را داشت.